هر دم ازین باغ بری میرسد      

 امروز همچی ناراحتم که نگو....امروز سر کلاس تئوری نشسته بودیم...هوا هم خیلی گرم بود...شروع کردیم به باد زدن خودمون ...آقای دکتر(استاد محترم) ما رو دیدن و گفتن تقصیر خودتون هم هس دیگه...دو لایه کردین خودتونو....تو این کلاس کسی نیس که همه دوستاتونن(منظورش پسرا بودن)...آخه شما از قرآنم دارین بیشتر عمل میکنین ...قرآن گفته بر و دوش و گردی صورت و مچ دست...اینا دیگه سلیقه شخصیه....البته هر کس یه نظری داره مثلا همونطوری که من نمیتونم به این آقا بگم  چرا آستین کوتاه پوشیده ....به شما هم نمیتونم بگم چرا چادر سرتون کردین؟؟؟......دیگه تو کلاس در بیارین.....کلا برا این ناراحتم که چرا ما چادری ها جوابی ندادیم در مقابلش...خیلی غیر منتظره گفت....کاش میگفتم سر کلاس: ما برا خودمون در دین اسلام یه الگویی انتخاب کردیم که تمام سعیمون اینه که بهشون چه از لحاظ ظاهری و چه باطنی نزدیک بشیم ...حالا تا چه حد موفق بودیم وخدا راضیه نمیدونیم....تازه یه کاری که سختی داشته باشه دلیل نمیشه کار غلطی باشه....مثلا درس خوندن سخته خب....یعنی به همین دلیل باید رهاش کنیم؟؟نه دیگه ....یه هدفی وجود داره که باعث میشه تموم سختی ها رو به جون بخری.....ولی نگفتم…از دست خودم خیلی عصبی هستم....خدایا منو ببخش....اه....
از یه چیز دیگه هم ناراحتم ...بابام دیشب زنگ زدن به ما همچی خوشحال بودن که نگو.....تا دیر وقت بیرون بودن..سلام احوالپرسی نکرده گفتن من یه اسمی پیشنهاد کردم برا آقای موسوی واسه حزبش....نمیدونم کسی درک میکنه منو که آدم یه کسی رو خیلی دوس داشته باشه...وبدونه که داره اشتباه میکنه ولی نتونه بهش بفهمونه....مثلا شما حاضر باشی برا یه راهی تمام تلاشتو بکنی و اگه لیاقت داشته باشی جون بدی و بفهمی که اون تمام تلاششو میکنه که این راه نباشه و وجود نداشته و در جبهه مخالف تمام نیروش رو بذاره.....خیلی سخته.....سخت....اونم برا منی که اینقد احساساتیم....در مورد پدر عزیزم که خودم رو مدیونشم.....بابایی... 
خدایا در پناه آرامش بخشت
بچه ها ترو خدا التماس دعا